เมื่อสิ้นสุดการศึกษา Enceladus ดวงจันทร์ของดาวเสาร์ ยานอวกาศ Cassini ของ NASA ได้เสนอหลักฐานที่ดีที่สุดว่ามหาสมุทรที่ถูกฝังของดวงจันทร์นี้อาจเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับการค้นหาสิ่งมีชีวิตนอกโลกCassini ซึ่งโคจรรอบดาวเสาร์ตั้งแต่ปี 2547 ได้บินผ่าน Enceladus มากกว่า 20 ครั้ง แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้มีการยืนยันว่าใต้เปลือกน้ำแข็งของดวงจันทร์มีมหาสมุทรใต้ดินครอบคลุมทั้งโลก ( SN: 10/17/15, p. 8 ) นักวิทยาศาสตร์สงสัยมานานนับทศวรรษว่าดวงจันทร์มีทะเลขนาดเล็กกว่า โดยอาศัยไกเซอร์ที่พุ่งออกมาใกล้ขั้วโลกใต้ แต่มหาสมุทรที่กว้างใหญ่ทำให้มีพื้นที่มากขึ้นสำหรับจุลินทรีย์จากต่างดาวที่จะเติบโต
เอนเซลาดัสกำลังเยือกแข็ง — ประมาณ -200° องศาเซลเซียสที่พื้นผิวของมัน
— แต่ความร้อนที่เกิดจากการเสียดสีเมื่อแรงโน้มถ่วงของดาวเสาร์ดึงดวงจันทร์อาจทำให้ของเหลวในทะเลฝังอยู่ ในกรณีที่มหาสมุทรมาบรรจบกับหินที่อยู่ด้านล่าง อุณหภูมิอาจสูงขึ้นจนเกือบถึง 90° ( SN: 4/18/15, p. 10 ) นั่นเป็นวิธีที่จะต้องร้อนในแหล่งพลังงานความร้อนใต้พิภพบางแห่งบนโลกเพื่อให้ซิลิกาในหินละลาย ทำให้เกิดของเหลวที่มีลักษณะเหมือนน้ำนม แคสสินีพบอนุภาคซิลิกาขนาดเล็กในวงแหวนของดาวเสาร์ดวงหนึ่ง ซึ่งอาจส่งมาจากก้นมหาสมุทรของเอนเซลาดัสโดยน้ำพุร้อนที่พุ่งพรวดเหล่านั้น ทีมวิจัยคนหนึ่งเสนอ
บนโลก น้ำพุร้อนเป็นที่อยู่อาศัยของแบคทีเรียและสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ในเอนเซลาดัส เคมีก็อาจเหมาะกับชีวิตเช่นกัน นักวิทยาศาสตร์คำนวณว่ามหาสมุทรอาจเป็นด่าง คล้ายกับแอมโมเนียในครัวเรือน ( SN: 3/21/15, p. 12 ) โดยใช้การวัดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และเกลือจากกีย์เซอร์ ทะเลสาบอัลคาไลน์บนโลก เช่น ทะเลสาบโมโนในแคลิฟอร์เนีย เป็นสภาพแวดล้อมทางน้ำที่ให้ผลผลิตทางชีววิทยามากที่สุดในโลก
Cassini ดำน้ำที่ลึกที่สุดผ่านกีย์เซอร์ Enceladus เมื่อวันที่ 28 ตุลาคม
ซึ่งเป็นการโทรอย่างใกล้ชิดซึ่งจะทำให้วิทยาศาสตร์ได้ผลในหลายปีต่อ ๆ ไป เพลงหงส์ การมาเยือนเอนเซลาดัสครั้งสุดท้ายของ Cassini มีกำหนดวันที่ 19 ธันวาคม
เพื่อให้การเปลี่ยนแปลงในมุมมองเป็นไปอย่างทันท่วงที Zeebe และเพื่อนร่วมงานได้ศึกษาเวลาประมาณ 56 ล้านปีก่อนเมื่อระดับคาร์บอนไดออกไซด์เพิ่มขึ้นจากประมาณ 1,000 ppm เป็น 1,700 ถึง 2,000 ppm การเพิ่มขึ้นของ CO 2 อย่างรวดเร็วของช่วงเวลา และอุณหภูมิประมาณ 5 องศาดูเหมือนจะเป็นคู่แข่งที่ดีที่สุดสำหรับการจับคู่หรือเกิน CO 2 ที่เพิ่มขึ้นในปัจจุบัน ในช่วงเวลานั้น มีน้ำแข็งปกคลุมพื้นผิวโลกเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย และป่าไม้ไปถึงจากขั้วหนึ่งไปอีกขั้วหนึ่ง
Zeebe และเพื่อนร่วมงานใช้การจำลองสภาพภูมิอากาศและข้อมูลตะกอนในมหาสมุทรว่าช่วงเวลาที่ระดับคาร์บอนไดออกไซด์เพิ่มขึ้นนั้นกินเวลาอย่างน้อย 4,000 ปี และอัตราการปล่อยคาร์บอนในช่วงเวลานั้นอยู่ที่ 1.1 พันล้านตันต่อปีมากที่สุด อัตราดังกล่าวเป็นเพียงประมาณหนึ่งในสิบของคาร์บอนประมาณ 10 พันล้านตันที่ปล่อยออกมาจากการเผาไหม้เชื้อเพลิงฟอสซิลในปี 2556 ( SN: 5/30/15, p. 15 ) การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในปัจจุบันไม่มีความคล้ายคลึงทางประวัติศาสตร์ที่ใกล้เคียงกัน Zeebe กล่าว
แม้แต่สายการบินก็รู้สึกร้อนได้ ในเดือนมกราคม นักวิทยาศาสตร์ด้านสภาพอากาศคาดการณ์ว่าอากาศที่อุ่นขึ้นซึ่งมีความหนาแน่นน้อยกว่าอากาศเย็นจะบังคับให้สายการบินลดขีดความสามารถในการรองรับในทศวรรษหน้า ( SN: 2/7/15, p. 15 )
credit : comcpschools.com companionsmumbai.com comunidaddelapipa.com cubecombat.net daanishbooks.com debatecombat.com discountvibramfivefinger.com dodgeparryblock.com dopetype.net doubleplusgreen.com
